با اینکه مدتی از پخش انیمیشن «پینوکیو گیرمو دل تورو» می‌گذرد اما با توجه به محبوبیت و استقبال زیاد مخاطبان از آن، چندان خالی از لطف نیست که به یک معرفی هرچند کوتاه از آن بپردازیم.
«پینوکیو» این عروسک چوبی، برآمده از دل یک رمان ایتالیایی به قلم «کارلو کلودی» است. این شخصیت محبوب در تمام این سال‌ها پای ثابت دنیا سینما بوده و تنها در سال ۲۰۲۲ دو نسخه دیگر از آن در دو پلتفرم «دیزنی» و «نتفیلیکس» پخش شده است.
اولی را والت دیزنی به سبک لایو اکشن ساخته که مانند سایر آثار اخیرش صرفا یک بازسازی جدید از یک داستان قدیمی و تکراری بوده است. این اثر با انتقادات زیادی روبرو شد و نتوانست موفقیت نسخه سال ۱۹۴۰ را برای دیزنی تکرار کند.
پینوکیو شخصیت دوست‌داشتنی گیرمو
اما مورد بعدی رویای سازنده‌اش «گیرمو دل تورو» بوده که با همکاری «نتفیلیکس» موفق به احقاق آن شده است. این انیمیشن استاپ موشن نه تکراری است و نه تلاشی برای کسب درآمد چون با اینکه روح داستان اصلی پینوکیو همچنان در آن مشهود است جذابیت‌هایی را چاشنی آن کرده که برای مخاطب دلنشین‌تر شده است.
بدون اغراق می‌توان گفت پینوکیوی گیرمو دل تورو بهترین تصویرسازی از داستان اصلی پینوکیو است. انگار که پینوکیو و کلودی تاکنون منتظر گیرمو بودند تا آن‌ها را دقیقا مشابه چیزی که باید باشند، بسازد. گیرمو که پینوکیو را یکی از شخصیت‌های دوست داشتنی زندگی‌اش می‌داند تلاش کرده که داستان پینوکیو را به زبان انسان امروزی روایت کرده و او را به چالش بکشد. اگرچه عموم مردم پینوکیو را شخصیتی کارتونی و مناسب برای کودکان می‌شناسند اما در حقیقت از روز اول مفاهیم عمیق و تاریک این داستان برای بزرگسالان نوشته شده حال آنکه گیرمو این روایت را تژادیک‌تر نیز به تصویر کشیده است.
چرا ببینیم؟
پینوکیوی گیرمو تمام آن چیزی است که باید باشد و بدون شک بعد از تماشای آن اولین چیزی که با شنیدن اسم پینوکیو به یاد خواهید آورد سکانس‌هایی از این انیمیشن خواهد بود. این انیمیشن نه تنها در فیلم‌نامه بلکه از نظر فنی هم حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. پرداختن به جزئیات به ویژه در شخصیت‌سازی‌ها به قدری است که شما را شگفت زده خواهد کرد.
