از وقتی سریال «اسکویید گیم» بخاطر شوک ناجوانمردانه‌ای که به مخاطب وارد کرد معروف شد، تلاش‌های زیادی برای ساخت اثری مشابه به آن صورت گرفت. شاید بتوان فیلم «منو» را هم یکی از آن تلاش‌ها دانست. فیلم منو محصول کشور آمریکا در سال ۲۰۲۲ بوده و ژانر آن ترسناک، مهیج و کمدی است.
آشفتگی آشکار در المان‌ها
اگر چیزی راجع به این فیلم نشنیده باشید در ابتدا آن را فیلمی ساده و در برخی مواقع بیشتر شبیه یک برنامه آشپزی یا تبلیغ تلویزیونی متصور خواهید شد. تلاش‌های زیادی در ابتدای فیلم برای فضاسازی و سرنخ دادن به مخاطب انجام شده اما بعید است زیاد جلب توجه کرده و مخاطب در فضایی نزدیک به کمدی از کنار آن خواهد گذشت.
دقت زیاد فیلم به جزئیات و نمایش آن‌ها از طریق نوع و تزئین خاص غذاها تا حدی مخاطب را سرگرم اما از مسیر دور می‌کند. تماشای این غذاهای عجیب و غریب حدود نصف فیلم را به خود اختصاص داده اما پس از آن مخاطب به یکباره با شوک اصلی داستان روبرو می‌شود. می‌توان گفت پس از این رویاروی مخاطب با پاشنه آشیل داستان دیگر دست کارگردان رو شده و بیننده منتظر دیدن صحنه‌های هرچه هیجان‌انگیزتر خواهد بود. اما متاسفانه چیزی که در ادامه بدست خواهد آورد دیالوگ‌های اضافی، صحنه‌های معمول و کلیشه‌ای است.
اگرچه نقطه نظر و زاویه دید نویسنده و کارگردان به خصوصیات اخلاقی و رفتاری انسان‌ها فیلم‌نامه را متفاوت و قابل تحسین کرده اما از آشفتگی که در ایجاد ارتباط بین داستان، جزئیات و دیالوگ‌ها وجود دارد نمی‌توان گذشت چون به شدت در ذوق مخاطب می‌زند.
داستان فیلم منو
زوج جوانی به نام «مارگوت» و «تایلر» با بازی «آنیا تیلور-جوی» و «نیکلاس هولت»، به جزیره‌ای دورافتاده سفر می‌کنند تا در رستورانی منحصر به فرد که توسط سرآشپز مشهور «اسلوویک» با بازی «رالف فاینز» اداره می‌شود، غذا بخورند.
این رستوران بخاطر منوی متفاوتش مشهور بوده و صرفا افراد خاصی را می‌پذیرد. سرآشپز مرموز این رستوران برای مهمانان یک منو از غذاهای مجلل تدارک دیده اما در حین سرو آن مهمانان با اتفاقاتی تکان‌دهنده روبرو می‌شوند.
ببینیم یا نه؟
در آخر نظرات و امتیاز ۷.۲ این اثر در «سایت IMDb» نشان‌دهنده رضایت نسبی تماشاچیان است اما اگر از فیلم منو انتظار اثری فاخر و به یادماندنی را دارید سخت در اشتباه هستید. به طور کلی ایده داستان جالب بوده و می‌توانسته بهتر اجرا شود اما شاید همین دقت بیش از حد به جزئیات و اصرار بر نمایش آن‌ها باشد که روند داستان را به جاده خاکی کشانده است.
